De geschiedenis van de protocolwerkgroep Amsterdam gaat terug tot het vroege begin van de Vereniging. Eén van de oprichters van wat toen nog de Nederlandse Rorschach Werkgroep heette, Leo Cohen – inmiddels erelid van de Vereniging – was destijds voorzitter en contactpersoon van de protocolwerkgroep die elke tweede maandag van de maand bijeenkwam in de Boelekamer VU–ziekenhuis. Amsterdam vormt vanaf dat moment één van de belangrijkste regionale werkgroepen in Nederland, naast natuurlijk de Protocolwerkgroep Utrecht (de “thuisbasis” van de Vereniging en Stichting onder leiding van Hans van Kemenade). Destijds richtten de werkgroepen zich in navolging van de Vereniging specifiek op het gebruik van de Rorschachtest volgens het Comprehensive System van John E. Exner. Wanneer Wietske van der Ree de nieuwe voorzitter van de werkgroep wordt (later tevens voorzitter van de Vereniging), verplaatst de locatie van de bijeenkomsten zich naar het Nederlands Psychoanalytisch Intituut (NPI), waar zij als stafmedewerker werkzaam is, en een belangrijke pionier-functie heeft in het duidelijk op de kaart zetten van het Comprehensive System bij de psychoanalytische indicatiestelling in Nederland.
In 2009 doet het overlijden van voorzitter Wietske van der Ree de werkgroep (evenals de Vereniging) op haar grondvesten wankelen. Het is moeilijk om zonder haar bezieling verder te moeten. Toch lukt het de werkgroep zichzelf enigszins op de been te houden onder vervangend voorzitterschap van Bram Pieters, mede ook vanuit de sterke wens om de bezieling van Wietske, die bij eenieder een blijvende indruk heeft achtergelaten, voort te zetten en levend te houden.
Met de introductie van R-PAS omstreeks 2011, volgt daarna opnieuw een moeilijk te nemen horde. Niet iedereen is genegen de transitie van CS naar R-PAS te maken. Collega’s grijpen dit moment aan om zich te bezinnen of ze deze moeilijke stap nog wél of juist niet meer willen nemen. Sommige al wat oudere collega’s zien het als geschikt moment om zich uit de werkgroep terug te trekken. Daarnaast zijn er ook die op basis van een eerste kennismaking (vooral uit eerste hand van de ontwikkelaars) de potentiële meerwaarde van dit nieuwe systeem inzien en de overstap wél willen gaan maken. Het lukt de werkgroep uiteindelijk om zich opnieuw stevig te organiseren. Er wordt met enig weemoed afscheid genomen van de oude traditionele locatie (bibliotheek NVPA) en een nieuw (kosteloos) onderkomen gevonden bij de Psychotherapiepraktijk Bos & Lommer. Nog altijd komt de groep elke tweede maandag van de maand samen. Steeds wordt gewerkt met eigen casusmateriaal dat borg staat voor een grote diversiteit aan settingen (ambulante GGZ, zelfstandige praktijk, forensische sector), en steeds doorlopen we de hele cyclus van codering en (grotendeels blinde) interpretatie (afgezien geslacht, leeftijd, en onderzoeksvragen en/of vragen van betrokkene zelf), waarbij wij dit ook zo mogelijk multi-methodisch afstemmen met ander psychodiagnostisch materiaal (o.a. MMPI en TAT). Na afloop volgt altijd feedback van degene die het materiaal heeft ingebracht, hetgeen dikwijls het vertrouwen in de diagnostische waarde van de Rorschachtest bevestigt. Als voorzitter van de Vereniging en als docent R-PAS is Bram Pieters altijd aanwezig bij de bijeenkomsten. Wie meer informatie wil over de intervisiegroep of graag wil aansluiten kan gerust rechtstreeks contact met hem opnemen (a.pieters58@chello.nl).